Rafał Klimkowski: Widzę duży postęp

26.06.2014 14.00, autor: Stefan Kabat, fot. Jacek Prondzyński, Dorota Muniak, Marcin Słoka,

Pod wodzą trenera Rafała Klimkowskiego Legia 2001 w zakończonym ostatnio sezonie dokonała sporego wyczynu - nie poniosła w lidze ani jednej porażki i zdobyła Mistrzostwo Warszawy Młodzików z gigantyczną przewagą. Chłopcy zamykają też dwa etapy - kończą szkołę podstawową oraz grę w składzie 9-osobowym. W rozmowie z Akademia.legia.com szkoleniowiec opowiada o postępach, jakie przez ostatni rok poczyniła drużyna, perspektywach zawodników na przyszłość oraz... swoich typach na Mistrzostwa Świata.

Za Wami bardzo udany sezon, po którym nadchodzi oczywiście czas podsumowań. Od czego by Pan je zaczął?

Przede wszystkim chciałbym serdecznie podziękować chłopakom za współpracę. Przeżyliśmy razem niemal rok, począwszy od sierpnia. Dziękuję też trenerowi Kubie Zapaśnikowi, który współpracował ze mną w pierwszej rundzie, Tomkowi Borowikowi, który był moim asystentem na wiosnę, a także wszystkim rodzicom, którzy dzielnie – i punktualnie! – podwozili chłopców na zbiórki, mecze i byli cały czas z nami – na dobre i na złe. Podziękowania należą się też oczywiście służbie medycznej!

Przejdźmy może jednak do oceny zespołu.

Jestem bardzo zadowolony zarówno z rundy jak i z całego sezonu w wykonaniu chłopców. Zrobili oni postępy na trzech płaszczyznach: edukacji, bo mam nadzieję, że są przygotowani coraz lepiej do dorosłego życia; mentalności, bo widać, że chłopcy są coraz bardziej świadomi swoich obowiązków, starają się trzymać zasad, wiedzą co jest dobre, a co jest złe; wreszcie rzecz dla wszystkich najważniejsza, czyli umiejętności piłkarskie.

Widzę zatem duży postęp. Mamy odpowiednią jakość – przez cały rok nie ponieśliśmy żadnej porażki, przydarzył nam się raptem jeden remis, a to już o czymś świadczy. W stosunku do poprzedniej rundy graliśmy jeszcze bardziej widowiskowo, z czego się bardzo cieszę. Świadomość chłopców co robić na boisku – w jakich sytuacjach prowadzić piłkę, w jakich grać jeden na jeden, w których podawać, kiedy podchodzić pressingiem, kiedy czekać na przeciwnika – są to takie elementy, które świadczą o tym, że coraz lepiej rozumieją grę w piłkę nożną. Dzięki temu wiedzieliśmy jak na kolejnym treningu i w kolejnym meczu wyeliminować zarówno te drobne, jak i nawet duże błędy, które się nam jeszcze przydarzały i będą się jeszcze przydarzać w przyszłości.

Wiemy zatem, że patrząc na chłopaków widać ewidentny progres – a jak ocenić ich na tle innych drużyn? Nie tylko w lidze, ale też np. w wygranym niedawno turnieju?

Pod tym względem wypadliśmy obiecująco, a to dobry prognostyk dla tych chłopców na przyszłość. Jako drużyna jesteśmy gotowi na rywalizację na najwyższym poziomie, przynajmniej w Polsce. Trudno mi ocenić jak to wygląda w porównaniu z drużynami z Europy Zachodniej, bo w tym roku nie mieliśmy okazji z żadną się zmierzyć. Cieszę się, że wygraliśmy ligę w bardzo dobrym stylu, z ogromną przewagą. To świadczy o tym, że dobrze pracujemy z tymi chłopcami. Do tego dołożyliśmy niedawną wygraną w turnieju w Suwałkach, gdzie w finale pokonaliśmy Lecha Poznań – to była dla nas taka nagroda i dowód, że nie tylko na Mazowszu, ale i w międzynarodowym turnieju potrafimy pokazać, że kierunek, który obraliśmy jako Akademia, jest właściwy.

Dla tego rocznika był to ostatni sezon, w którym chłopcy grali w składach 9-osobowych. Czy przejście na pełnowymiarowe boisko i pełne, „dorosłe”, 11-osobowe składy sprawi im trudność? Są na to gotowi? Niektórzy – Paweł Okrasa, Damian Sędzikowski, Łukasz Łakomy – próbowali już sił w Legii 2000…

W tym drugim półroczu mieliśmy okazję zagrać 2 mecze w składach 11-osobowych i wyglądało to bardzo fajnie. Systemy gry, które stosujemy w Akademii są tak dostosowane, że organizacja zarówno w działaniach ofensywnych, jak i defensywnych uczą takich zachowań i nawyków, że dla chłopców nie powinno być problemem, gdy dostaną do pomocy jeszcze dwóch zawodników.

Największym problemem mogą okazać się większe wymiary boiska, piłki i bramek, co automatycznie przekłada się na większe odległości na boisku. To wszystko wymaga większej siły i chłopcy na pewno będą potrzebowali czasu, aby do takiej sytuacji się przyzwyczaić i umiejętnie to wykorzystywać podczas gry. Zawodnicy, którzy mieli okazję zagrać w starszym roczniku pokazali się z bardzo dobrej strony i bez problemu dostosowali się do tych wymagań.

Trwają Mistrzostwa Świata – nie mogło więc zabraknąć pytania o tę kwestię. Za kogo ściska Pan kciuki i kogo typuje na zwycięzcę turnieju w Brazylii?

Wydaje mi się, że Mistrzem zostanie drużyna Niemiec – gdyby nie kontuzja Reusa, to może nawet zagrałbym u bukmachera (śmiech). Przekonuje mnie ich gra, bardzo mi się podoba sposób, w jaki budują akcje ofensywne – duża wymienność pozycji i gra krótkimi podaniami z odpowiednimi wykonawcami. Grają po prostu w piłkę i miło się ich ogląda.

Druga drużyna, którą chciałbym zobaczyć w ósemce, a może nawet w czwórce, to Meksyk.